Na vele jaren uitstel is het einde van het gymnastieklokaal aan de “Krijgerstraat” nu gekomen. Voor het gros van onze Vrivo-leden niet bepaald een historisch feit, want van de huidige Vrivoërs heeft maar een klein aantal de zaal ooit van binnen gezien. Toch is deze gymzaal heel lang hèt domein van Vrivo geweest.
Het begon voor Vrivo ooit in de hele kleine (en inmiddels al lang verdwenen) gymzaal aan het Westeinde. Geen ruimte om het volleybalveld, te laag om goed te kunnen volleyballen en geen douches (alleen een koudwaterkraantje in de kleedkamer). Toen in de jaren “zestig” aan de Krijgerstraat een nieuw gymnastieklokaal werd gebouwd, was Vrivo er als de kippen bij en huurde de zaal! Op maandag (jeugd- en competitietraining), dinsdag (Recreantenavond), vrijdag en zaterdag (competitiewedstrijden) en later ook nog wat extra uurtjes voor de conditietraining van heren 1.
Er was een meter ruimte om het veld voor publiek en er waren prima warme douches. De hoogte was goed genoeg voor de promotieklassewedstrijden van heren 1, al moest daar toen wel een speciaal verzoek voor worden ingediend bij de NeVoBo Twente (De Rembrandthal in Almelo was indertijd de standaard wedstrijdlokatie van de onderafdeling Almelo van de NeVoBo).
In 1975 verruilde Vrivo de zaal aan de Krijgerstraat voor sporthal De Stamper. Maandagavond werd Vrivo-avond en later kwam daar ook nog de donderdagavond bij. Voor competitiewedstrijden werd het weekeinde gedeeld met Amicitia en Peatminers. Dat is nooit veranderd, ook niet na de komst van de Semihal.
Het team, dat ook ná de in gebruik name van De Stamper nog heel lang in de Krijgerstraat bleef trainen, was dames 1 (Op de woensdagavond). In 2010 speelde dat team er zelfs nog een bekerwedstrijd. Maar daarna waren er in De Stamper genoeg trainingsmogelijkheden bij gekomen, zodat ook het laatste Vrivo-team afscheid kon nemen van “De Krijgerstraat”.
De oudjes onder ons denken nog wel eens met weemoed terug aan die intieme gymzaal. Eerst altijd de ringen op de haken leggen. Dan de echo van een geslagen bal. En ook de warmte als in het voor- en najaar de “verblindende” avondzon door de ramen aan de westkant scheen. En niet te vergeten de geur in de hal en de kleedkamers: “ook ik weet nog hoe het rook!”
De “beruchte” ramen aan de westkant
